Latest Blog Post

Son kez yazıyorum;

Ve bir gün son kez yazdım. Bunu kimse fark edemedi

Tiksiniyorum bütün bunlardan, sözler değil eylem ...artık yazmayacağım

Bu bir farkındalık yazısı olacak aslında. Bu bloğun direkt sonunu okuyarak sırrı bozmayın. Biraz zamana bırakın bu seferlik.

Bu sıralar bir şeyleri fark etmeye ve düşüncelerimi tartmak için çok zamanım oldu. Zaman buldukça da asıl düşüncelerimi zaman üzerinde yoğunlaştığını fark ettim. İşte farkındalık benim için burada başladı. Bazı farkındalıklar insanın içini ferahlatır bazılarında ise ağırlık çökmesine sebep olur. Ben ise ne hissettiğimi anlayamamıştım. İnsan böyle anlarda nefesini kesildiğini fark ediyor ve ona bir süre ihtiyaç duymadığında... işte bundan sonra tüm illüzyon kayboluyor.

Hayat dediğimiz şeyin yaşanılacak bir şeyden ziyade katlanılacak bir şey olduğunu düşünürdüm bir zamanlar. Hayatımı bu çerçeveye sabitlemesem de bir süre bu fikrin zihnimde çalıp durmasıyla yaşadım. Şimdi bazı şeyleri değiştirme vakti olabilir mi ? Buna cevap vermek için bir süre irdelediğim konuyu burada paylaşarak dolduğum bir yerden yer açmam gerekiyordu. Öyle yapacağım.

Bugün en sevdiğimiz şeyi son kez yaptık.
İşte bunun adı Son An Teorisi.. Son kez sevdiğinizi güldürdünüz. Bugün son kez onun gülüşüne tanık oldunuz. Bugün en sevdiğiniz arkadaşınızla son kez kahve için buluştunuz. Bugün geride bıraktıklarınız orada kaldılar. Ne kadar korkutucu bir şey bu pişmanlıklarımızla geride kalan bir gün geçirdik belki de.

Bir şeylerin acısı son buldu ve mutluluklarınızın sebepleri ise sizinle son kez birlikteydi. Zamana bırakmakla ile zamanın sizden alıp götürdükleri arasında ne kadar denge vardı? Filmin bende kopmaya başladığı an ise işte o anda zamanın içinde saklı kaldı. Hayatı ilk kez yaşamıyordum. Son kez yaşıyordum. Ve her son mutlu bitmese bile... Her SON'u özel kılmak istediğimi fark ettim. Şimdi başlığın sırrını çözümlemiş olmalısınız. Bir sonraki yazımı yazana kadar son kez yazmış oldum. Görüşebilmek dileğiyle.