Latest Blog Post

Helsinki Yolculuğu...

Ariadna'nın sarılması sayesinde üzerimdeki tüm konser stresini atıyorum. Saatler süren jet yolculuğu sonrası soğuk ve karanlık Helsinki gecesinde buluyoruz kendimizi.

Havaalanına iniş yaptıktan sonra, hızla taksi bulmak için hareket ediyorum. Tabi, uçak yolculuğunun verdiği sersemlik ve hafif serinlik biraz kafa karıştırıcı… "Yaz mı bitti, ben mi?"

O anda... "Atabey!" diye seslendi Ariadna, o büyüleyici sesiyle.
"Nereye kayboldun?" dediğinde, bir an için sesindeki ince endişeyi hissediyordum. Ama o an, zaman sanki durdu. Sesinin o büyülü tonu, kafamdaki tüm soruları silip attı.
Dönüp ona baktığımda, göz göze geldik.
Derin bir bakış, sanki kalbime doğru bir yolculuktu.
O anda dünya sadece bizden ibaretti.

Ve Ariadna'nın uhrevi silueti, karanlık gecemi aydınlattı.
Bir an için sadece onun varlığında kaybolmak istedim.
Ariadna'nın gülüşüyle adeta kendimi yeniden bulmuştum, çok huzurlu hissediyordum.

Her şeyin yorucu gelmesinden ve günün getirdiği karmaşadan sıyrıldım.
Son zamanlarda hiç kimsenin bana bu kadar içten bakıp gülümsediği olmamıştı.
Onun masum gülümsemesi, her kapıyı açan bir anahtar gibiydi.

Hayatımdaki anların bir fon müziği olsaydı, kesinlikle tam şu an 'Karanlığa Veda' çalıyor olurdu.

Taksiye bindik ve sevdiğim kadın başını omzuma dayadı.
Gerçekten de, birinin seni bu kadar sevdiğini hissetmek insanın tüm yorgunluğunu alıyor gibiydi.
Ama… aramızda bir sır vardı.
Şık bir hediye kutusunu bavulumda gizlediğim için biraz endişeliydim.
Fark etmesin diye dua ediyordum, tabii fark etmeyecek gibi bir hali yoktu!
Ama olsun, her şeyin bir zamanı var, değil mi?

Şimdi aklımda sabırsızlıkla cevap bekleyen başka bir soru vardı. "Sabaha kaç saat kaldı!?" :)



(Habersiz çekimlerden birini şuraya iliştireyim.)

(...)