Latest Blog Post

Kırık Kalpler

Aynı şehri paylaşmak varken neden farklı şehirleri seçtik ki? Belki de farklı ülkeleri... Aslında hayatın seçenekleri arasında en iyi tercihi yapmak varken sırf gururumuz yüzünden ayırdık yollarımızı. Şimdi sen başka kollarda, ben başka. Ne kadar mutluyuz hiç sorduk mu kendimize? Ya da hadi mutlu olalım; Kendimizle başbaşa kaldığımızda yine de aklımızın bir köşesinden çıkıp gelmiyor mu o düşünce? Davetsiz bir misafir gibi gelip kanepedeki köşesini kapmıyor mu? Ne kadar görmezden gelsekte sürekli konuşup meşgul etmiyor mu bizi? Ediyor, seni de ediyor. Gerçeklik...

Geleceğe dair umutlar, planlar varken neden yakıp yıkmak daha kolay geldi? Ne olabilir? Zamanla gelen pişmanlık ve keşkeler yerine paylaşacak anılar yok muydu? Neden kıymeti bilinmeyen ve nereye koyulduğu unutulan bir eşyaya dönüştü bu hikaye? Bilinmez...

Hayatın getirdikleri hep sürprizlerle dolu. Bazen üzüntü bazen sevinç. Ne olursa olsun bir şekilde hayata devam ediyor insanoğlu. Devam etmek zorunda zaten başka bir seçeneği asla yok. Ne geçmişte yaşanılanları telafi etme şansı var ne de ağzından çıkan sözlerin telafisi. O an sinirinden ne söylersen söyle asla geri alamazsın. Bu bir simülasyon değil. Gerçek bu işte. Hayat bu. Anlamsız...

Bir ömrü harap etmek ya da yaptığın seçimlerden dolayı onu sürdürmek ne kadar kolay? Dünyanın küçük olduğunu defalarca kanıtlamışken ve kader bizi biraraya getirmişken neden bu serzeniş? Tercihleri hep yanlış yapmak bir tercih midir? Düşündürücü...

Her ne olursa olsun insan veridiği kararların mahkemesini yaparken kendine en büyük cezayı veriyor. Düşünmek. Ne kadar düşünürsen düşün yaptığın tercihlerin neticesinde cezanı en ağır şekilde çekiyorsun, çekeceksin. Geçmişi değiştirmenin, düşünmenin bir faydası yok. Takılıp kalınan geçmiş değil, yaşanılan anlar. Kıymeti-i harbiyesi de bu zaten. İnsanoğlu işte ne kadar bedeni farklı görünse de ruhu aynı değil. Riyakarlık.

Sevgiler.

Bu sefer müzik yok, hüzünlü bir tane siz seçin sevgili okurlar. Öperim.