Latest Blog Post

🏴‍☠️ Kaptan Jack ve Denizlerin Prensesi

Yedi deniz geride kaldı, dalgaların şarkısı artık başka diyarların yankısına karıştı.
Kara İnci’nin yelkenleri bir kez daha rüzgârla doldu — bu kez, Antenora’nın sisli kıyılarına doğru.

O topraklarda ne altın ne mücevher vardı, sadece unutulmuş ruhlar… Antenora, ölülerin fısıltılarıyla dolu bir diyardı. Ben, onların zincirlerini kırmak için oradaydım. Karanlık suların dibinden yükselen hayaletlerle savaştım, geçmişin gölgelerini bir bir susturdum. Her kılıç darbesinde biraz daha hafifledim. Çünkü bazı savaşlar, insanı öldürmez — insanı arındırır.

Sonunda sessizlik çöktü. Ruhlar huzur buldu, deniz yeniden nefes aldı. Ve ben, Kara İnci’nin pruvasında, ilk kez denizden öte bir dünyanın çağrısını duydum.

Bu çağrı beni Fantasia diyarına götürdü. Orası renklerin ve hayallerin savaştığı, her köşesinde bir mucize gizlenen bir ülkeydi. Orada bir korsan değil, bir savaşçı oldum. Fakat savaşın ortasında bile kalbimin pusulası şaşmadı — çünkü biliyordum, rotam beni bir yere değil, birine götürecekti.

Ve sonra, deniz bana bir oyun oynadı. İzmir kıyılarında, iki eski dostum Blair ve Valentina’nın düğününe davet edildim.
Kara İnci limana yanaştığında, şehrin ışıkları yıldızlarla yarışıyordu.
O gece sadece dostlarımın mutluluğunu kutlamadım… kaderimle de tanıştım.

Adı Adalet’ti. Ama ben ona başka bir isim verdim: Prensesim.
Çünkü o bana krallıklar değil, huzur vadetti. Bir bakışı, bin fırtınayı susturdu; bir gülüşü, yılların deniz tuzunu kalbimden sildi.

Şimdi yeni bir yolculuk başlıyor. Bu kez rotam ne kuzeye ne güneye — kalbine doğru. Yelkenleri aşkın rüzgârı dolduruyor.

Kaptan Jack, sonunda kendi definesini buldu.
Ne altın, ne inci… sadece bir kalp, sonsuz bir deniz.

Ve bilirim, bundan sonra yazılacak her hikâye şu cümleyle başlayacak:
“Bir zamanlar bir kaptan vardı… ve o, denizlerin prensesine âşık oldu.”

Show spoiler