Latest Blog Post

kaybet kaybet kaybet, kazan

Hayatın döngüsünde, kaybettiklerimizin yasını tutmaya fırsat olmadan, her gün yenileriyle yüzleştiğimiz günlerdeyiz. Şehit haberleri, çocukların ölmesi, kadın cinayetleri, ölüm kavramına çok ama çok fazla maruz kalmaktan dolayı oluşan algı reseptörlerindeki tepkisizlik de cabası. Sadece sevdiklerimize kadarlık koruma enerjimiz kalmış. Benden olana, bizim olana bir şey olmasın diye endişeleniyoruz. Oysa, hayat pek adil değil. Birini kaybetmenin eşiğinde dans eden her insan bilir ki, kapı kapı gezer, bir derde deva ararsın. Derdine deva olması için dua edersin, dua ederler. Hacı hocaya giderler. İnsanoğlunun olmayanı oldurma serüveni gerçekten uçsuz bucaksız.

Ben de geçen sene tam bugünden başlayan bir kaybetme fırtınasına yakalandım. Hiç kaybetmeyeceğimi düşündüğüm pek çok insanı ya kaybettim, ya da kaybediyorum. İçimdeki hırsı, tahmin bile edemezsiniz. Öfke, üzüntü, stres, sıkıntı, hepsini yeniyorum ama hayatın böyle acımasız olduğu noktaları gördükçe hırslanıyorum. 50 sene, 100 sene ileride doğup, insan ömrünü uzatmayı bulmayı, sevdiklerine sahip çıkabilmeyi çok ama çok isterdim. (Hoş, daha zamanda geçmişe gitmeyi dahi bulamadım. Bulsam, şu an bugünkü pikachudan çok bambaşka, evli mutlu çocuklu birini görürdünüz, size yemin ederim)

Olduramadıklarımızı, olduramayacaklarımızı bir kenara bırakalım. Oldurabileceklerim hakkında konuşalım. Elimde vintage beyaz bir pırlanta altın yüzük var. Benim için inanılmaz değerli bir parça (yanında da onunla kombin bir kolye) hiç giyilmedi ve hediye etmek istiyorum. Letgo tarzı ölücü yerlerden hediye olarak alıp satacak insanlarla uğraşmak istemediğim için, gerçekten çok ama çok aşık olan, sevdiği kadına bir jest yapmak isteyen (ilerde çocuklarınızın adını koymanıza gerek bile yok) bir delikanlı kardeşime hediye etmek istiyorum. Böyle birini arıyorum. Bu hafta içinde adresine kargolayacağım. Hayrını görmesi için de duacı olacağım (bence bu yüzükten daha değerli, bir şeyin hayrını grmek en iyisi)

beni bulun, selametle